Suske en Wiske en de witte vallei

Luitjes... het is alweer even geleden. Op zich qua tijd niet zo want we staan er steeds van te kijken dat we eigenlijk pas zo kort onderweg zijn. Maar juist qua gebeurtenissen. Van de ene kant vliegen de dagen voorbij omdat we van het ene avontuur in het andere duiken. En van de andere kant voelt het alsof we al maanden onderweg zijn... Het lijken wel de avonturen van Suske en Wiske!
Een van de hoogtepunten van de afgelopen weken was de 4 daagse trip naar de zoutvlakte van Uyuni en de tocht met de 4x4 door het immense natuurgebied ´Reserva Nacional de fauna andina eduardo avaroa´ in het zuiden van Bolivia. Zaten we daar met 2 toffe Finnen en 2 gezellig Fransen uit Belgie in een 4x4 Toyota al crossend door de enorme vlaktes bezaaid met vulkanen en meren van diverse kleuren, laguna´s in verschillende kleuren, zo´n mooi en verschillende natuur, prachtig! De chauffeur was in het bezit van de locale nummer 1 hit van de afgelopen 50 jaar en speelde deze maar al te graag af. Na de 2e herhaling zaten we met z´n allen al zingend, lachend en juichend in de jeep mee te blêren. We hebben kou geleden op 4500 meter hoogte met diverse kleding aan in een slaapzak. We werden diverse keren wakker happend naar zuurstof, waarna je 20 minuten erna sloompjes weer indutte. Maar het was te gek! Samen slapen in een slaapkamer gemaakt van puur zout. Diverse kaartspelletjes spelen onder het genot van de lokale drank. Urenlang verhalen vertellen over van alles en nog wat... heerlijk. We zaten in de middel of nowere en waren afhankelijk van de chauffeur en onze groep, maar we hadden de tijd van ons leven. De laatste dag zaten we weer rond de 3000 meter en kwamen we bij het uiteindelijke hoogte punt van de reis. De zoutvlakte van Uyuni!! Deze is dus eeuwenoud en we schatten dat hij bijna zo groot was als België. Zo ver een mens kan kijken.. zout zout en nog eens zout. Bij het centrum van de vlakte is het zout zelfs zo´n 175 meter diep!! En wij maar klagen dat in de winter het strooizout op is. Het was één surrealistische bedoeling. Helemaal toen we nog bij een "eiland" aankwamen met cactussen van 15 meter hoog.
Uiteindelijk werden we een paar uur later weer uitgezwaaid door de Boliviaanse grensbewaarder en zaten we weer terug in Chilli. We hebben jeeps vast ziern zitten, we hoorden van blokkades in Uyuni waar mensen 20 dagen vastzaten en waar we uiteindelijk dus niet naartoe konden. We waren hierdoor bijna de enige jeep in heel het gebied en hebben een super tocht gehad!
Net voordat we aan deze trip begonnen, kregen we te horen dat we oom en tante zijn geworden van Rens! Echt helemaal super! Op het busstation de trotse ouders gesproken en foto´s kunnen checken via de mail, wat een knap ventje!
Na een mooie busrit naar la Paz zijn we het volgende avontuur ingedoken: DE DEADROAD!!! De world´s most dangerous road en dan naar beneden met een moutainbike. Af en toe flink de remmen gebruiken en niet teveel naar links kijken en dan komt het helemaal goed. Mijn tocht begon samen met een New Zeelandse kiwi via de most extreme road en de rest, Eveline en een ander groepje namen het eerste gedeelte een ander pad. Het was één en al knallen geblazen! Van de ene steile singeltrek afdaling naar de andere en van slippen door het gruis tot stuiteren over de rotsblokken. Het was nogal extreme en helemaal te gek! Het was een route van zo´n 30 kilometer lol en plezier en alle remmen (soms) los!! Toen sloten we ons bij Eveline en de rest aan en doken we DE DEADROAD op! Het gevaarlijkste waren de steile afgronden van 2800 meter links lanks je wielen. Maar de weg was opzich breed genoeg om rustig en veilig naar benenden te gaan. Het bracht wel te gekke uitzichten en leuke foto´s. Eveline is in haar snelheid een keertje onderuit gegaan, maar zo stoer als ze is zat ze zo weer op de fiets. Nu een aantal blauwe plekken, maar dat kon de pret niet drukken.
De dag erna weer richting Peru gegaan via copacabana en isla del sol. Super mooi eiland. Het is eigenlijk een berg eiland, we hadden onze backpack bij ons en hebben voor het eerst echt gebackpackt, 1 uur lang omhoog... pff was echt zwaar, de dag erna hebben we een ezel gehuurd voor de tassen....
Het eiland ligt midden in een meer en de zon schijnt daar zo mooi op, wat een super zonsondergang.
Gisteren zijn we in Cusco aangekomen, super stad, erg relaxed. Hier relaxen we, bekijken een aantal inca ruines en bereiden ons voor op vrijdag. Dan beginnen we aan de enige echt inca trail! 4 dagen lopen op weg naar de Machu Pichu.
Het is een lang verhaal geworden, we zetten snel foto´s erbij!

Beste Amigo´s, senora´s en senorita´s, tot snel,
Eveline en Rene