de norrit is ingeslagen!

Bon dia allemaal...

Tja de laatste paar woordjes Papiaments en dan moeten we overstappen op Spaans, wat ze dus spreken in Guatemala en Meggico. Hmmm Spaans spreken we dus net zo beperkt als papiaments, dus we zijn benieuwd hoe we ons gaan redden. Maar goed beetje gekke-bekke-trekke en met wat vreemde handgebaren komen we vast wel ergens terecht. Zolang we maar voor 4 februari in het inmens grote mexico-stad zijn.
Maar voor dit alles zitten we eerst nog een weekie op Curacao. Eveline heeft haar laaste dagje achter de rug en heeft met tranen in haar ogen afscheid moeten nemen van haar klasje... zelfs de bengels zal ze missen. \"ik heb geen klasje meer...!\" klonk een zielig stemmetje op de reigerweg. Gelukkig heeft ze alweer een uitnodiging voor een gesprek met een schoolbestuur in Nederland zodat ze al haar buitenlandse ervaring nu ook op de kaaskopjes kan toepassen.
Rene heeft met groots succes zijn stage afgerond. Het rapport is aan de directeuren overhandigt en de presentatie is gegeven. De directie vond het een kritisch rapport met nuttige aanbevelingen. Ze zeiden dat het verslag sterk was onderbouwt en ze met de neus op de feiten zijn geduwt. Nou prima... nu de school nog overtuigen van de theoretische onderbouwing en voila!
Nu we dus vrij hebben is het tijd om aan de tint (uitspreken op zijn frans a.u.b.) te werken. Tussen de wolkjes door schijnt brand de zon nog prima hier. Het is anders voorspelt dus we mogen niet klagen. Een paar dagen geleden was het nog anders en regende het zelfs zoveel dat de reigerweg als wildwaterraft rivier kon worden gebruikt. Nou dachten we (na een avondje friends-marathon)... gas erop, Suubaaruuumvrooooeeemmsputterdesputsputsputblubblub.... en toen was het stil. Stonden we daar in 30cm laag water met een verzopen auto. Vanochtend is ie weggesleept en hopelijk rijd ie straks weer. Want het is toch wel handig om het laatste bezoekje aan het strand en aan de barretjes per auto te doen. Voor nu... heel veel groetjes uit Willemstad en tot in Guatemala!